Hiç konuşmasak etmesek de beni kendine yakın hisseden çok kişi var. Bu durumla ilk karşılaştığım zamanlarda "Nasıl yaa? :/" diyor, şaşkın şaşkın bakıyordum. Sonradan alıştım duruma. Efenim "Ya ben makarna çok seviyorum ona göre bi' Japon yemeği var mı?"dan tutun "Su Abla sevgilimle kavga ettim gönlünü almam gerek, çocuğa ne yapmam lazım?" diyene, anime seven kız arkadaşına doğum günü için hediye tavsiyesi isteyene kadar bissürüüüü mesaj alıyorum. Otakuların Güzin Ablası gibi oldum yemin ederim. Hadi, hediye işinde bir yere kadar yardım edebiliyorum. Ama işte iş gönül almaya filan gelince o yok bende. "Ya işte ona küçük süprizler yap ne bileyim dron filan al ekieki" diyerek geçiştiriyorum. Önemsememekten değil, tamamen odunluğumdan. Beni sıkça takip edenler ilişkilerle, aşkla meşkle ilgili paylaşım sayımın sıfıra yakınsak olduğunu fark etmiştir. Nedeni bahtsız bir Bedevi olmamdan değil, yine ve yeniden; tamamen odunluğumdan. Yoksa b...