Assassin's Creed Spoilersız İnceleme

Assassin's Creed

Yazımı en baştan "Gitmeyi düşünüyorsanız, 3D izleyin" diyerek açıyorum. Ha, izlenmeye, paranıza değer mi, işte o tamamen sizin bir video oyun uyarlamasından ne beklediğinize bağlı.

Benim gibi, oyunu ilk çıktığı dönemlerde oynamaya başlayanların yaşı büyüdüğü için, bu filmi bir başlangıç olarak kabul edip, ileride olayların çok daha dallanıp budaklanacağını hesaba katarak arkalarına yaslanıp "kurgudan zevk almaya" bakacaklarını düşünüyorum. Zira altını çok iyi -beklediğimden de iyi- doldurmuşlar filmin.























Ancak aynı durum Aguilar'ı iki saat boyunca  Endülüs sokaklarında maymun gibi oradan oraya tırmanırken izlemek isteyenler için geçerli değil. Film aksiyon açısından doyurucu sayılabilecek sahneler içerse de kurguya verilen ağırlık sebebiyle dövüş-kaçış sahneleri geri planda kalıyor.

Yaşlanma belirtileri gösteren ve tam anlamıyla "şarap gibi" bir hatun olan Marion Cotillard'ın (e, Ubisoft Fransız şirketi, Fransız oynatmayıp ne yapacaklardı?) ve Michael Fassbander'ın performansları dillere destan. Yönetmen Justin Kurzel daha önce bu iki isimle 2015 yapımı Machbeth filminde bir araya gelmişti. Yani önceden kaynaşmış, birbirini tanıyan bir ekibin ürünü Assassin's Creed.



Kurgusunu, 19. yüzyıl natüralist romanlarına benzettiğimden çok sevdiğim Assassin's Creed'in bu film uyarlamasının hikayesi ise şöyle:

Callum Lynch, birini öldürdüğü için idam cezasına çarptırılmış olan bir suçludur. İnfazı gerçekleştirildiği, artık her şeyin bittiğini düşündüğü anda gözlerini bambaşka bir yerde açar. Artık Teksas'ta değil, Madrid'dedir ve yüzyıllardır "Eden'in Elması"nın (the Apple of Eden) peşinde olan Tapınak Üyeleri (Templar) için çalışan Abstergo Industries isimli bir şirketin "malı" olmuştur.

Başkanı (Jeremy Irons) İngiltere Parlamentosu'nda senatör ve Tanpınak üyesi olan Abstergo Industries'deki deneyleri yöneten, senatörün kızı Sophia Rikkin (Marion Cotillard) Animus projesi ile şiddete sebebiyet veren genleri araştırmaktadır.  500 yıl önce Endülüs'te yaşamış olan Suikastçiler'in atalarını "toplayan" Abstergo Industries, Cal'ı tam anlamıyla dar ağacından çekip almış, ona sözgelimi yeni bir hayat bağışlamışlardır. Yalnız ortada uffffacık bir pürüz vardır; bu yeni hayat dedikleri aslında Cal'ın 500 yıl önce yaşamış olan atası Aguilar de Nerha'nın anılarıdır.



Cal'ın DNA şifresini kıran ve bu şekilde Aguilar'ın anılarına ulaşan Sophia, Abstergo Industries'in 500 yıl önceki anılara ulaşma amacının "şiddeti ortaya çıkartan genleri araştırmak"tan çok daha farklı olduğunu öğrenecektir.

Devam filmi veya filmlerinin geleceği filmin sonundan çıtlatılan Assassin's Creed'in sanat yönetmenliğine, dekor ve kıyafetlere ayrıca hayran kaldım. Abstergo Industries'in o "soğuk-mavi" havası, Endülüs zamanının o "kumlu sarı-kirli" atmosferi izleyiciye çok başarılı bir şekilde aktarılmış.


Filmi eleştirmeden önce hesaba katmamız gereken bir nokta var; uyarlamaların çoğu orijinalinin standartlarının yakınından bile geçemez. Roman, anime, manga, video oyunu, light novel, visual novel, çizgi roman o bu şu...Önceden tanıştığımız her şeyin bir başka alandaki uyarlaması daha zayıf olur, okuyucu / izleyici hikayeye giremez, kurgu iyi kotarılamaz vs.vs. O nedenle standartlarınızı çok çok yüksek tutmazsanız, gayet zevkli bir 116 dakika geçirebilirsiniz.