Önce şunda bir karar kılalım, insanın, yani Homo Saphiens cinsine mensup olan canlıların hiçbir hareketi bir başkası için değildir, olamaz. Eskiden cümlelerimi uzun tutardım. Daha ağdalı olurdu,hoş görünürdü. Şimdi ise ne o kadar uzun uzadıya düşünebiliyorum ne de yazabiliyorum. Her şey kısa, her şey net. Bu nedenle de kendimi şiirsel bir dil kullanıp gönül tellerinizi titretmek yerine otobanda dümdüz gidip mümkün olan en kısa sürede benzininizi bitirmeyi planlıyorum. "İyilik yapmak" , "birini sevmek" , "birisi  için kendi canını feda etmek"... Bu olgular o kadar düz ve mantıksız geliyor ki karşıt argüman yetiştirmek, birini sevmeyi neden mantıksız bulduğumu açıklamak bile gelmiyor içimden. Gerçi geçtiğimiz zamanlarda uzuuun uzadıya açıkladığım yazılar da oldu. O, uzun cümleler kurabildiğim -kendime göre- dramatik dönemlerden. Sevmek ve iyilik yapmak kavramlarının benim açımdan mantıksızlığını kısaca "insanın yapısını tamamen haz almak üzeri

Uzun zamandır aklımda ahlak üzerine yazmak var. Üzerine düşündükçe yazacak şeyler de çoğalıyor ve yazının taslağını daha kafamda tam kuramadığımdan yazıya geçirmesi de zaman alacak gibi görünüyor. Birazdan bahsedeceğim konu da ahlak, doğru davranış, iyiye, güzele yönelim ile yakından ilgili; hayat amacı. Hayatın bir amacı olduğu veya olmadığı konusunda hemen herkes kesin bir fikir sahibi. Çoğunluk olduğunu, geri kalanlar ise olmadığını, kendi amacımızı kendimizin bulduğunu söylemekte. Çoook az bir azınlık ise amaç diye bir şeyin var olmadığını, olsa bile zaten bir insanın kendi iradesiyle kendine bir amaç koymasının mümkün olmadığını düşünüyor. Benim çıkıntılık yapıp kendimi bu ufak azınlıktan sayacağımı sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Ben“Kendi irademizle asla bir şey seçemeyiz. Tüm kararlarımız atalrımızın genetik kodlarımızda bıraktıkları izlerin, hormonlarımızın, çevremizin detop edilmiş hali” düşüncesine tam olarak karşı olmamakla birlikte fikrin en genişletilmiş, harita ölçeğ